باران بارید؛ تمام شد. اما با خود خاطراتی را جای گذاشت؛ زمین خیس، بوی نم خاک، قطرات باران بر روی گیاهان! قطرات باران بر روی گل رز سرخی بود؛ گل سرخی که برای خود خاطراتی ناپایدار داشت.​

عاشقم و دیوانه ی چشمانت، دلم لرزید از آن خنده ی زیبایت. چگونه گویم ای دیرینه یارم؟! دلم را برده است عاشقانه هایت! هر شب در کوچه ام نشینم به عشق دیدار ولیکن نمیایی و من باز هم امیدوار؛ من در این دنیا فقط یک آرزو دارم که روزی شوم تمام دنیایت .